Erev Shabbat
Als voorbereiding van de sjabbat moet alles al klaargezet zijn voor de viering. Omdat er tijdens de sjabbat niet gewerkt mag worden, dus ook niet gekookt, staan alle levensmiddelen geheel bereid al klaar.
Vlak voor het begin van de shabbat steekt de vrouw in het huis de sjabbat-kaarsen aan. Dit zijn minstens twee kaarsen; veel gezinnen hebben het gebruik voor ieder kind nog een kaarsje aan te lichten. Een gezin met vijf kinderen zou dus zeven kaarsen aansteken.
Daarna wordt elk kind door de ouders gezegend, door de handen op het hoofd van het kind te leggen en de priesterzegen uit te spreken, ontleend aan Numeri 6:24-26. Daarna begint de sjabbatavondmaaltijd. Voor het begin van de maaltijd worden er liederen gezongen: Sjalom aleechem en Eesjet Chajiel, waarna de kidoesj wordt gereciteerd bij een overvolle beker wijn, want bij de Sjabbat is men niet zuinig. Daarna overgieten alle aanwezigen hun handen met water. Er wordt dan niet gesproken, totdat het kleedje van de galle-broden is afgenomen en het brood verdeeld is.Daarna begint de feestelijke maaltijd.
“Jullie zullen een heilig volk zijn,” waarna al snel in de Tien Geboden volgt: “Gedenk de Shabbat om die te heiligen” (Sjemot 20:8).
‘Heiligen’ betekent ‘afzonderen’ of ‘apart zetten’. De Shabbat moet wachten totdat het volk Israël op het wereldtoneel verschijnt. Maar ‘heiligen’ betekent ook ‘tot bestemming brengen’. Wanneer man en vrouw elkaar vinden is het de bedoeling dat zij elkaars uiteindelijke bestemming gaan vormen. Dit beeld past ook bij de verbintenis van het Joodse volk en de Shabbat. De Shabbat wordt gezien als de bruid die iedere vrijdagavond door de bruidegom – Israël – weer opnieuw wordt verwelkomd. Zo vertelt de Babylonische Talmoed 33 dat Rabbi Jannai altijd uitriep bij het verwelkomen van de Shabbat: “Kom bruid, kom bruid!” hetgeen later verwoord is in het bekende welkomstlied ‘Lecha dodi’: ‘kom mijn geliefde (Israël) de bruid tegemoet om de Shabbat te verwelkomen’, hetgeen nog steeds in alle Synagogen wordt gezongen.